Asalım Karanlık Köşelerimizi (Seher)

 

Yaz'lık kış'lık ayırdım düşüncelerimi, astım gardırobuma. 

Sonra düşündüm, İlkbahar'lık Sonbahar'lık nerede.?

Sevemedim hiçbir zaman, tamamıyla kaldırmayı mevsimleri.

Öyle bir dolap olmalıydı ki, kapısını açtığımda tümünü görebilmeliydim.

Tümden, parçalara erişebilmeliydim.

*

İnsan önünü görmek istiyor, umudu yeşertebilmek adına.

''Umut, en büyük kötülüktür; çünkü işkenceyi uzatır,'' diyor pek sevdiğim Adam.

Haklı buluyorum. Her ne kadar yeşertelim diye, türlü subliminal oyunları kullansak da, yolu belli, yolcusu belli, hedefi belli bir masalın, gelip geçici kahramanlarıyız nihayetinde.

*

Ölüme giderken, gülümseyebilmenin altındaki mesaj ne ola ki.?

Binlerce yumurtanın, el-ele vermiş ve başarmış talihsiz kahramanlarına mı yerinmeli; ya da hiç var olmama şansına sahip olanlarına mı sevinmeli.?

Bak şimdi, gördünüz mü işte.! Hep çok yol ağzı bir durumun kurbanlarıyız.

Seçtiğini zannederken seçilen; seçildiğini zannederken faka basan.

İlkokuma Mevsimi, Yazma Mevsimi, Sonokuma Mevsimi ve Koşma Mevsimi olsa olmaz mıydı isimleri.? 

İsim babalarının kulağına okuduğu, hangi masaldan alıntıydı acaba;

''Güya'' kahramanlarıyla dolu, boş bir şatonun örümcek tutmuş geleceği.?

Yine de geçmiş bulunduk bunca kelimenin arasından, aralıklarından. 

İşkenceyi uzatmamak adına, asalım bir bir pembeye, maviye, beyaza bütün karanlık köşelerimizi.. Hadi.!

*

*Seher* (Tüm Zamanların..)