Simsiyahtı. O kadar siyahtı ki, gece onu saklayabiliyordu kucağında.
O, o koskoca kucakta dolaşırken, ışıklı gözleri, çarptı diğer geceye..
Bir gece orman, bir gece denizdi derken, su yeşili bir göl oldu ortalık. Az birazdı, o yüzdendi.. Sonra, o, geçiyor denen zamanın içinden geçiyorlardı ki:
Açıl Unutkanlık Kapısı, Açıl.!
*
*Seher* (Tüm Zamanların..)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder