Potpuri (Seher)

 

Kabuk kabuk sıkıştırılmış, uzun bir hayatı ölmekteyim.

''Bir sözcük'' uğrunaydı ''koca'' bir ''bedel''..

Sürgün rengi esaretim hadi artık yeter, gel.!

Ben bir deniz kabuklusu.

İçimdeki yaşamı öldürdüler;

sözlerim, yüreğimin uğultusu..

Beyin, her türlü bilgiyi alma kapasitesine sahiptir ama, kusamaz. Kalp de öyle. 

İkisi arasında yaşadıklarımızdır bizi ''biz olmaya davet eden.

Zihnimi yağmur kokusuyla doldurdum. Küf yeşili duvarlarım pul pul döküldü. 

En trajikomik gelen şeylerden birisi: kavramların içinin, sünger kırpıklarıyla doldurulması. Gerisi, vurgun.!

Ben acılarımın çevresine öyle bir sur örerim ki, acı veren/ler bile sızamaz. Gücümü sadece kendimden alırım. Kendimi seviyorum ve kendime güveniyorum. Abukluklara tahammülüm olmadığı için, o, çokça paylaşılan ama içi boşaltılmış söz, benim mottomdur: ''Az eşya, az insan >>>>>huzur''

*

Akıllı Yıllar.

O kadar beyazsınız ki, kirleriniz sırıtıyor.

İnsanlar, ön yargıları sebebiyle, heyecanlarını, hayretlerini kaybetmenin kofluğunu yaşıyor..

İyi dinlemeler.. 😘

*

*Seher* (Tüm Zamanların..)