Alnıma yazdığım yazıya koşuyorum.
Yüreğimi götürüyorum gittiğim yere
Yerlisi oluyorum kendimin, yine..
Bütün yabanlıkları silsem de,
Bir şey var içimde, en derinimde
İşte ona, el kapısı kalıyorum.
*
Dünyayı maviye boyuyorum.
Sevdiklerimi adıyla çağırıyorum içine
Başka göklerin kuşlarını, kanatları gitmek olan
Rüyalarım kabusa dönüşüyor
Ve ben yine ”kahverengi” kalıyorum.
*
Alnımı düzeltiyorum tırnağımla
Silmeye uğraşıyorum o satırları
Parmaklarım aciz kalıyor yazdıklarına
Gözlerim okuduklarıyla yağıyor.
Göğü boşaltıyorum olmuyor
Denizi dolduruyorum almıyor
Bu can buna niye dayanıyor..!!
*Seher* (Tüm Zamanların..)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder